29 Ekim 2009

hayat ne garip...

böyle olmuştu. bir koca sene olmuş. ölüm kuşlara biraz daha yaklaşmaksa gerçekten, şimdi yan yanalar, öyle değil mi?

"güzel birkaç kelime düşün, yaz, kağıda ya da aklına... güzel birkaç kelimeyle an onu... ölmüş... aniden, uyurken, kalp krizinden...
kelimelerden ve müzikten inşâ et onu yeniden, sarıl sonra, sarılamadığın tüm seferler için.
öp iki yanağından, iyi uykular dile.
iyi uykular enişte..."

Hiç yorum yok: