fitter. happier.

ne zamandır ne çok konuşuyorum ve ne çok çok okuyorum ama ne az yazıyorum. aslında konuştuklarımın da çoğunu yazarak yapıyorum, o zaman ne de çok yazıyorum, bir yazının içinde yaşıyorum, yazının içinde vuruluyorum, bir çok şekilde.

fitter happier'ın bu videosunu çok sevdim. ama mesele o değil. bakın birisi şöyle bir yorum yapmış:

"My friend at college was hazed in his dorm by being taken in the middle of the night, blindfolded, stripped of all his clothes but his underwear, and locked in a completely dark room with all the other freshmen, with this song playing over and over again for almost 24 hours."

nasıl? deliliğe giden yolun sol şeridi gibi duruyor bence.

o değil de (bu makalemde n. tadı yakalamak istiyorum), söyle bir şey var di mi? winamp'te müzik çalıyor normal olarak. ama durdurmuşsunuz onu, youtube'dan bi şey dinliyosunuz. ya da öyle başka bi müzik olayı, grooveshark, fizy, vs. sonra bi arkadaşınız "ahahah şunu izle lan çok komik" ya da ":( ne büyük acı" gibi bi yorumla bi video gönderiyor. yine youtube/vimeo vs. o videoyu açıyosunuz ama bu arada hızla yapmanız gereken bi şey var. dinlemekte olan müziği kapatacaksınız diğer video başlarken, sesler karışmasın diye. ama siz napıyosunuz, gidip winamp'in pause tuşuna (en güzel tuş değilse nedir?) basıyorsunuz. böylece, zaten çalmakta olan youtube vs müziği, yeni başlayan videonun sesi ve winamp müziği! muhteşem kakofoni. bunu o kadar sık yapıyorum ki, bi keresinde gerçekten birbiriyle çok iyi uyacak ve hatta progressive müzik piyasasına damardan gireceğim bi kombinasyon yapacağım, eminim. var di mi böyle bi şey?

hayata karşı heyecanlarım var, söylemiş miydim? söylemiş olamam, bu yeni.

"when play became not only acceptable but even encouraged for children, it also became closely associated with them. instead of youngsters joining in with the games of adults as they had in earlier generations, they now were engaged in games considered suitable for their age. society had crated and defined childhood as a separate stage of development, with its own needs and virtues, and provided it with its own activities. play and toys became the province of childhood. young people now engaged in socially defined and approved children's games, while adults pursued other forms of recreation. children no longer gambled at cards, and adults stopped playing hunt-the-bean. the generations increasingly inhabited different worlds."

(karin calvert, children in the house. the material culture of early childhood, 1600-1900, 1992)

godot'dan mektup almak

meğer gerçekten doğruymuş. gerçek mektuplar gerçekten mutlu ediyormuş.

-teşekkürler, olric.